Zaczyna się niewinnie, na przykład od odstawienia słodyczy, jedzenia mniejszych porcji, liczenia kalorii, intensywnych treningów. W tym nie ma jeszcze nic złego. Chodzi przecież o zdrowie i ładniejszą sylwetkę. O kilka kilogramów mniej. Ale granica wciąż się przesuwa: z kilku kilogramów niepostrzeżenie robi się kilkanaście. Myśli obsesyjnie krążą już tylko wokół jedzenia, pojawia się lęk przed przytyciem, a dzienne menu zostaje ograniczone do jednej mandarynki. Osoba w lustrze zaś wciąż jest za gruba. Kilogram za kilogramem anoreksja przejmuje kontrolę nad życiem. Popycha do dalszego ograniczania posiłków i obiecuje, że będzie pięknie. Jeszcze tylko trochę - i tak bez końca. Anoreksja to choroba ciała i duszy. Dlatego jej skutki można zaobserwować zarówno w sferze somatycznej, jak i w sferze społecznej czy psychicznej. Niektóre jej objawy są widoczne gołym okiem, inne trudniej dostrzec. Jeśli zauważymy u młodej osoby niepokojące zmiany takie jak utrata wagi, lęk przed przytyciem, jadanie w samotności, stałe wycofywanie z kontaktów społecznych czy perfekcjonizm, warto skonsultować się z lekarzem lub psychoterapeutą. Autorki piszą również o drugim biegunie zaburzeń odżywiania, czyli bulimii, zespole kompulsywnego jedzenia. Często bowiem granica między obsesyjną kontrolą a utratą kontroli jest bardzo cienka, a nastolatki - ze względu na skłonność do myślenia czarno-białego - mogą płynnie przechodzić z jednej diagnozy w drugą. Trudno przezwyciężyć zaburzenia odżywiania bez profesjonalnej pomocy. Ta książka będzie źródłem wiedzy i wsparcia dla rodziców, którzy chcą zrozumieć swoje nastoletnie dziecko i pomóc mu wyjść z choroby. Dzięki połączeniu teorii z przykładami z praktyki klinicznej autorek rozjaśnia ona wiele kwestii i odpowiada na najważniejsze pytania. Napisana z dwóch perspektyw - psychiatry i psychoterapeutki - pomaga zrozumieć, czym jest anoreksja, jak z nią postępować i jak pomóc dziecku ją pokonać [opis wydawcy].